Różniczkowe solwery pól
Działanie różniczkowych solwerów pól polega na rozwiązywaniu równań Maxwella metodami różnic skończonych. Metody te dyskretyzują przestrzeń w postaci prostoliniowej siatki, w której pola elektryczne i magnetyczne są obliczane w każdym punkcie. Takie podejście doskonale nadaje się do analizy efektów o wysokiej częstotliwości i nagłych przejść w projekcie, takich jak ścieżki sygnału na płytce drukowanej lub wzajemnych połączeń w układzie scalonym. Dokładność solwera różnicowego zależy od wielkości komórek siatki używanej do dyskretyzacji przestrzeni: mniejsze komórki umożliwiają uzyskanie dokładniejszych wyników, ale wymagają więcej zasobów obliczeniowych.
Metody różnic skończonych (MRS) i elementów skończonych (MES)
Różniczkowa postać pola ma dwie różne odmiany: metody różnic skończonych (MRS) i metody elementów skończonych (MES). Metoda różnic skończonych odznacza się doskonałymi właściwościami konwergencji. Dzięki odpowiedniemu dostrojeniu rozdzielczości siatki i schematów numerycznych projektanci mogą uzyskać bardzo dokładne rozwiązania równań pól przy minimalnych nakładach mocy obliczeniowych. Jest to bardzo atrakcyjna opcja przy projektowaniu układów scalonych, w odniesieniu do których krótki czas realizacji ma kluczowe znaczenie.
Całkowe solwery pól
Całkowe solwery pola wykorzystują z kolei techniki całkowania numerycznego do rozwiązywania równań Maxwella na powierzchniach lub objętościach w projekcie. Używają dyskretyzacji źródeł pola elektromagnetycznego, takich jak gęstość ładunków powierzchniowych, do obliczania pojemności. Powszechnie używane algorytmy łączą metodę elementów granicznych (MEG) i metodę momentów (MM).
Solwery zmiennego błądzenia losowego (FRW)
Algorytm zmiennego błądzenia losowego (FRW, ang. Floating Random Walk) jest również zaliczany do solwerów pól, chociaż w gruncie rzeczy nie rozwiązuje żadnych równań pól. W przeciwieństwie do tradycyjnych solwerów pól, które używają metod deterministycznych do rozwiązywania równań, algorytm FRW wprowadza element stochastyczny poprzez włączenie do symulacji błądzenia losowego. Ta losowość pozwala na bardziej realistyczne odwzorowanie ruchu cząstek w złożonych środowiskach. Jedną z głównych wad algorytmu FRW jest jego czasochłonność z uwagi na dużą liczbę iteracji wymaganej do uzyskania dokładnych wyników, co może znacznie wydłużyć czas symulacji.

Od lewej do prawej: Reprezentacje różniczkowych solwerów pola, całkowych solwerów pola i solwerów zmiennego błądzenia losowego. W przypadku solwerów pola różniczkowego (metoda różnic skończonych i metoda elementów skończonych) układ jest reprezentowany przez siatkę prostoliniową. W przypadku solwerów pól całkowych (metoda elementów granicznych i metoda momentów) dyskretyzacji ulega wyłącznie granica. W przypadku algorytmu błądzenia losowego, który nominalnie nie jest solwerem pól, ponieważ nie rozwiązuje równań pól, symulacja dotyczy losowych ścieżek cząstek między dwoma przewodnikami.